Piet Borsboom
(1933 - 2022)

Boven: Piet Borsboom

Onderstaand In Memoriam stond op de website van de Stg. NDR
en is met toestemming overgenomen. Het stond ook in het
weekblad Draf&Rensport.

Titel: Piet Borsboom is overleden

Gisteren bereikte ons het trieste bericht van het overlijden van oud-collega en drafsport-icoon Piet Borsboom. Piet tobde al een tijdje met zijn gezondheid en werd daartoe recentelijk opgenomen in een verzorgingstehuis.

Piet – bij zijn collega’s vooral bekend als Borsboom, of kortweg Bors – werd zoals hij zelf placht te zeggen “groot tussen de paarden en de paardenmensen”. Zijn ouderlijk huis aan de Waalsdorperlaan gaf een panoramisch uitzicht over de Duindigt-piste en het was dus allerminst verwonderlijk dat hij al op zeer jonge leeftijd gefascineerd raakte door de paarden en het wereldje eromheen. Tijdens zijn schooltijd verrichtte hij op koersdagen hand- en spandiensten, zoals het noteren van de uitslagen op het publicatiebord en het luiden van de bel in de paddock als de jockeys moesten opstijgen.

Na zijn diploma’s te hebben behaald ging hij aan de gang als administrateur bij een Haags autoverhuurbedrijf, maar toen er in 1954 een vacature vrijkwam op de afdeling Drafwezen van de NDR aarzelde hij geen moment en maakte hij de overstap naar het kantoor aan het Haagse Emmapark.

Buiten kantoor was Piet ook werkzaam in alle denkbare functies als NDR-functionaris op de koersbanen. Werkweken van zeventig uur en soms wel langer waren hierbij meer regel dan uitzondering, maar Piet lachte daarom. De koers was naast zijn werk ook zijn liefhebberij. Met uitzondering van die van finishfotograaf en starter heeft Piet alle functies op de baan bekleed, maar toch zal hij vooral worden herinnerd als wedstrijdsecretaris en speaker.
Piet was altijd bijzonder begaan met het wel en wee van de sport en realiseerde zich als geen ander dat de totalisatoromzet de kurk was waar het schip op dreef. Als wedstrijdsecretaris stapte hij op drukke koersdagen vaak een minuut of vijf voor de start de regiekamer binnen om hoogstpersoonlijk de tijdenband te bedienen en zo nodig even stiekem stil te zetten als de rijen voor de kassa’s daar aanleiding toe gaven.
Piet bleef tot 1993 in vaste dienst en werkte daarna nog vele jaren als parttimer op de koersbanen. Niet meer gebonden aan werktijden op kantoor had hij eindelijk tijd om zich wat meer te concentreren op zijn grote passie: de kortebaan. In die periode nam hij de coördinatorfunctie van Bert Smits over en vormde hij samen met Egbert Wittenaar het vaste speakerteam.

In 2009 vond Piet het tijd worden om zijn officiële functies neer te leggen, maar dat betekende niet dat hij niet meer actief was. Op “zijn” Duindigt verzorgde hij op koersdagen trouw de rondleidingen en op de kortebaan stelde hij zich beschikbaar als vrijwilliger om speluitleg te geven aan nieuwe bezoekers.

Dat laatste was Piet zoals we hem allemaal hebben gekend. Betrokken, behulpzaam en down to earth, het zijn slechts enkele superlatieven die op hem van toepassing zijn en die hem zo geliefd maakten bij collega’s, baanbesturen en actieven in de sport.

De laatste jaren ging Piet's gezondheid in rap tempo achteruit. Na een aantal jaren geleden te zijn gevallen werd hij steeds minder mobiel, waardoor hij nog maar mondjesmaat op Duindigt kwam en al helemaal niet meer op de kortebaan.

Piet is 89 jaar geworden. Zijn verdiensten voor de draf- en rensport zijn even groot als de leegte die hij achterlaat.

Bestuur, Raad van Toezicht en medewerkers van de NDR wensen zijn vrouw Corry en verdere familie heel veel sterkte in deze bijzonder moeilijke tijden.

www.kortebaandraverijen.nl schrijft:
Piet Borsboom is woensdag 21 december overleden. De drafsportgrootheid werd in 1933 letterlijk op het terrein van Duindigt geboren en wijdde vervolgens zijn hele leven aan de draf- en rensport. Hoewel hij bij de NDR vrijwel alle functies bekleedde die voorhanden waren, voelde hij zich de afgelopen jaren niet te groot om nieuwe bezoekers op de korte- en langebaan op te vangen en wegwijs te maken. Het tekent het karakter van deze bijzondere man, een liefhebber pur-sang. Borsboom is 89 jaar geworden.

Dinsdag berichtten wij op deze site nog over het wel en wee van Borsboom. Zo werd hij 6 december opgenomen in een verpleeghuis. Op 17 december vierde hij met zijn familie zijn 89e verjaardag. Piet was deze dag redelijk goed aanspreekbaar en wist zijn naasten nog één laatste keer te betoveren met zijn bekende humor en charme. Op 21 december sloot hij voor het laatst zijn ogen en sliep rustig in.

De redactie van Kortebaandraverijen.nl wenst zijn vrouw Corry, kinderen en kleinkinderen en verdere nabestaanden sterkte toe met dit verlies.

Op zoek naar helden in de vaderlandse drafsport kijkt men al snel naar erelijsten van dravers en hun trainers, pikeurs of eigenaren. Piet Borsboom (1933-2022) is op geen enkele erelijst terug te vinden, maar is desondanks één van de grootste helden, die de sport ooit heeft gehad. Het verhaal van een bijzondere man en drafsportliefhebber van het allerzuiverste soort.

In 2006 ging André Buurman in gesprek met Piet Borsboom en publiceerde een prachtig artikel in Draf & Rensport. De citaten van Borsboom in onderstaande tekst zijn afkomstig uit dit waardevolle en bijzondere interview.

Piet Borsboom werd op 17 december 1933 geboren in Wassenaar, om precies te zijn op het terrein van Duindigt. “Ja echt, op Duindigt. Het huisje dat in het verlengde van de laatste rechte lijn ligt, dat is de plek waar mijn wieg stond. Om de koersen te zien hoef je het huis niet uit. Vanuit de woonkamer heb je namelijk een prachtig zicht op de baan. Wat je noemt een logeplek.”

“Aan sommige momenten uit mijn jonge jeugd bewaar ik goede herinneringen. Als kind werd ik, vaste prik, vrijwel iedere morgen gewekt door het openen van het ijzeren toegangshek tot de baan door Jaap Remmerswaal, zeg maar de voorganger van Willem Heystek. Maar ook de immer fluitende pikeur Joop van der Berg en het dominante stemgeluid van de volbloedtrainer Bertus Riem staan in mijn geheugen gegrift. Ik koester dit soort momenten. Het zal wel met het ouder worden te maken hebben. Ik ben altijd een Duindigt-man geweest. Dat wil niet zeggen dat ik niets heb met de andere banen, maar ik ben nu eenmaal hier geboren. Dus het is niet zo vreemd dat hier mijn hart ligt.”

Bezeten
Borsboom begint zijn maatschappelijke loopbaan als administrateur bij de Trompgarage in Den Haag. “Al mijn verlofdagen gingen op aan de paardensport. Ik wilde nu eenmaal niets missen van de sport, waar ik al heel vroeg helemaal bezeten van was.” In 1954 treedt Borsboom in dienst van de NDR. “Eerst als parttimer. Acht jaar later kreeg ik mijn vaste aanstelling. Tot 1993. Vanwege een reorganisatie werd mij een regeling aangeboden. Ik was 59. Doen, zei ik tegen mijzelf. Omdat ik van die regeling gebruik maakte, kon een ander weer blijven. Dus diende het twee goede zaken. Maar echt weg bij de NDR was ik niet. De boel moest natuurlijk wel blijven draaien. Dus kwam ik na mijn zogenaamde ontslag een paar dagen later weer op kantoor.
Alsof er niets veranderd was, met als enige verschil dat ik niet meer in vaste dienst was, maar als inhuurkracht.”

Borsboom bekleedde tijdens zijn dienstverband tal van functies binnen de organisatie. Speaker, voorzitter van het draverijcomité, baancommissaris en hulpstarter; Borsboom liep nergens voor weg. In 2004 kreeg hij dan ook namens de NDR de Gouden Speld uitgereikt vanwege zijn vijftigjarig dienstverband, een onderscheiding waar Borsboom enorm trots op was. “Ik durf gerust te stellen dat ik mij al die jaren altijd voor de volle honderd procent heb ingezet. Het waren vaak lange dagen. Zeker als er ergens in het land koers was. Tijdens de jaren vijftig en zestig was het in de zomermaanden bijna elke dag wel raak. Mijn vrouw klaagde nooit. Ze wist niet beter.”

“Wanneer je net als ik al zolang meeloopt in de sport, dan zou je verwachten dat ik in de loop der jaren wel een favoriet paard, pikeur of jockey heb. Het zal de mensen verbazen als ik zeg dat ik wel duizenden idolen heb. Of het nu Barones Spencer is, die met Willem Geersen in 1943 het kampioenschap van Nederland won, of een Henri Buitenzorg in zijn legendarische Derby van 1969. Ik heb ze allemaal gezien. Van dichtbij. De ene keer als bezoeker, de andere keer weer als functionaris van de NDR. Voor mij zijn het allemaal helden. Ook die eigenaartrainer, die één keer in het jubeljaar een koers wint. Het maakt mij niets uit wie er wint. Als het maar fair gebeurt, zonder hulpmiddelen, zonder gedoe.”

Onverstoorbaar
De laatste jaren van zijn loopbaan besteedde Borsboom vooral aan het rondleiden van nieuwe bezoekers op Duindigt. “Ik vind het prachtig om mensen iets over de sport te vertellen. Niet in detail over bloedlijnen en opfokken en dergelijke, want dan verlies je snel het contact met de groep. Na een tijdje komen de vragen. Niet zozeer over de sport, maar waar en wanneer er gewed kan worden op de paarden. Want daar komen de mensen tenslotte voor.” Op de kortebaan was Borsboom sinds de millenniumwisseling vooral actief als aanspreekpunt voor nieuwe bezoekers die graag een weddenschap wilden plaatsen, maar niet precies wisten hoe dat in zijn werk ging. “Die mensen moet je zo snel mogelijk op weg helpen met het plaatsen van hun weddenschap. Winnend en plaats. Dat is genoeg. Geen gedoe met rondspelen of bankpaarden, want dan haken ze snel af. En ook geen formuliertje laten invullen, want dat leidt alleen maar tot verwarring, veel vragen en nog meer vertraging bij de kassa’s.”

Vraagbaak Piet Borsboom

Boven: Piet Borsboom wees jarenlang nieuwe bezoekers de weg
binnen de drafsport. Hij was doorgaans te vinden bij de totalisator,
waar hij zijn eigen service-tafeltje had, zoals hier op de kortebaan.

In zijn functie als adviseur bij weddenschappen was Borsboom indirect verantwoordelijk voor één van de grootste klappers ooit op de kortebaan. In 2004 adviseerde hij een onervaren bezoeker voor de tweede omloop van de kortebaan van Nootdorp om bij twijfel alle paarden winnend te spelen. De man volgde zijn raad op en had met een uitbetaling van 953 (!) tegen één de dag van zijn leven.

Borsboom was van dichtbij getuige van de absolute glorietijd in de drafsport, maar zag vervolgens ook meerdere kleinere drafbanen sluiten en talloze bestuurders komen en gaan. Ieder ander had de handdoek allang in de ring gegooid. Borsboom ging onverstoorbaar verder en bleef zich met ziel en zaligheid inzetten voor de sport. Het tekent de ware liefhebber. “Een dag zonder draf- en rensport kan ik mij eigenlijk niet voorstellen. Ik zeg wel eens, een leven lang tussen de paarden. Misschien wel verslaafd. Ik kan terugzien op een fantastisch leven. Van je hobby je werk maken, dat is niet iedereen gegeven. Mijn trips naar het buitenland waren de krenten in de pap. Maar ook mijn werk als baanspeaker in de uithoeken van dit land, ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan. Ik zou mijn leven als ik de kans kreeg zo weer overdoen. Daar hoef ik geen moment over na te denken.”

Piet was ook een medewerker van het NDR-Archief. Onze sectretaris schreef:

Zijn betrokkenheid bij ons archief en museum was ook zo vanzelfsprekend en zo vol kennis. PIET kende iedereen en iedereen kende PIET en dat eindigde niet na zijn werkzame leven. Het leverde bij het uitzoeken van foto's en antwoorden op aan ons gestelde vragen altijd tot resultaat. Daarbij was Piet in zijn hele leven sympathiek en eenvoudig gebleven, terwijl hij alles kon van wat aan hem gevraagd werd. De sport en Duindigt zijn hem veel dank verschuldigd. PIET, RUST IN VREDE.

enkele foto's van Piet Borsboom

Boven: Piet Borsboom als speaker.

Boven: Piet Borsboom toont op de Paktuinen in Enkhuizen de twee
van keukenhanddoeken gemaakte vlaggen, die gebruikt werden
tijdens de kortebaan van Purmerend in 2009.
Uiteraard zijn deze stukken terug te vinden in het museum
van de NDR op Duindigt.

Boven: Ook in het Archief en het Museum gaf Piet rondleidingen.
Hier laat hij Jacques en mw. de Jong (van de Aresy paarden)
interessante boekjes uit het archief op Duindigt zien.

Boven: Piet Borsboom mijmert op zijn vertrouwde Duindigt.

Boven: Piet Borsboom op de kortebaan in Heemskerk.